Czy to jest nierealny taki plan? - odsłona druga. Wystawa prac wideo krakowskiej artystki Joanny Pawlik.

Bohaterami filmów, tworzących wystawę, są m.in. niepełnosprawni uczestnicy Warsztatów Terapii Zajęciowej Fundacji Artes w Krakowie. Swobodnie, bez skrępowania obecnością kamery, opowiadają o swoich przeżyciach i pragnieniach, rozmawiają, śpiewają, wyrażają emocje. Widz może skupić uwagę tylko na występujących osobach i wypowiadanych przez nie słowach. Prosta sceneria, zbliżenia twarzy, podkreślają wagę wypowiedzi, cielesność postaci.

Publiczność Galerii Bielskiej BWA zobaczy następujące prace Joanny Pawlik: „Jak kiedyś poznam”, „Piosenka”, „Rozmowa”, „Piosenka o nauczycielce”, „W jak najlepszym porządku” oraz nagranie koncertu Wiktora Okroja „Nie wasz się pisać” i recitalu Agaty Wąsik „Podnoszę lampę w stronę złotych drzwi”. Pokazane zostaną również dwie nowe prace: „Słowa słowa” i rejestracja performansu artystki we Wrocławiu.

− „Film „Słowa słowa” zarejestrowałam smartfonem. Wykorzystywanie znaków manualnych w języku migowym, swoisty „taniec rąk” przypadkowo spotkanej dziewczyny w pociągu, fascynacja gestem i jego nieodgadnione znaczenia skłoniły mnie do nagrania wideo. Film jest niejawną rejestracją rozmowy dziewczyny z jej (niewidocznym w kadrze) partnerem, rozmowy pozawerbalnej, tej której nie można podsłuchać. Pomimo chęci nawiązania kontaktu z dziewczyną, obawiałam się dyskomfortu – braku możliwości porozumienia, wkroczenia w zamknięty świat osób głuchoniemych” – mówi Joanna Pawlik.

Drugi premierowy film to rejestracja wideo performansu Joanny Pawlik w opuszczonym budynku Instytutu Farmacji  wrocławskiej Akademii Medycznej podczas Przeglądu Sztuki Survival we Wrocławiu w 2014 roku. Pokonując własną niepełnosprawność, artystka wspina się na kolejne stopnie przy pomocy rąk i nogi.

Pokonywanie schodów to temat, który Joanna Pawlik podejmowała kilkakrotnie w różnych miejscach. Jednym z nich jest kopalnia węgla kamiennego Murcki w Katowicach. Film dokumentujący ten performans będzie dodatkowo pokazywany poza główną ekspozycją.

Tytuł wystawy − „Czy to jest nierealny taki plan?” zaczerpnięto z tekstu piosenki Wiktora Okroja, jednego z podopiecznych Fundacji Artes.  – „Stawia on pytania o możliwość realizacji planów, rozwijania zainteresowań, spełnienia marzeń, zaspokojenia potrzeb emocjonalnych i twórczych osób niepełnosprawnych, a także pytania o to, czy możliwe jest przełamanie barier społecznych i mentalnych „pełno- i niepełnosprawnych” na płaszczyźnie sztuki? ”¬− wyjaśnia Agnieszka Żechowska, kuratorka pierwszej odsłony wstawy „Czy to jest nierealny taki plan” przygotowanej wspólnie przez Galerię Supermarket Sztuki i Galerię Wizytującą we wrześniu 2016 roku.

Joanna Pawlik urodzona w 1974 roku, mieszka i pracuje w Krakowie. Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa. Doktorantka Wydziału Sztuki na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią oraz wideo. Twórczość Joanny Pawlik oscyluje pomiędzy zagadnieniami społecznych mechanizmów wykluczenia a osobistymi przestrzeniami odczuwania. Autorka wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych m.in: „Balans” w Galerii Bunkier Sztuki, „Medycyna w sztuce” w MOCAK (Kraków), „Disabled By Normality” w DOX Art Contemporary Center w Pradze, „Dzień jest za krótki – kilka opowieści autobiograficznych” w Muzeum Współczesnym we Wrocławiu.

W ostatnich latach specyfiką twórczości Joanny Pawlik jest współpraca z artystami amatorami, z którymi realizuje swoje projekty: wystawy, koncerty/performanse, m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2016 roku.