Kościół pod wezwaniem św. Mikołaja, patrona wędrownych kupców, powstał w połowie XV wieku. Początkowo miał zupełnie inny charakter niż ten, który oglądamy dziś. Przede wszystkim był budowlą znacznie skromniejszą. Posiadał jedną nawę i wieżę od strony zachodniej. Z ówczesnego gotyckiego charakteru oraz póżniejszych przemian prawie nic się nie zachowało, bowiem kościół wiele razy uległ spaleniu (1659 1682, 1750, 1808 i 1836) podczas pożarów, które nawiedzały miasto.
Warto wspomnieć, że kościół w latach 1559-1630 był kościołem protestanckim, a nie jak dziś rzymsko-katolickim.
Pożary, które trawiły kościół przez wieki, spowodowały że ulegał on licznym przemianom. Po pożarze w 1750 roku zmieniono gotycki charakter budowli, wprowadzając klasycyzujące podziały pilastrowe. W 1830 roku zawaliła się wieża kościoła, więc w roku 1833 została wzniesiona nowa.
Do dziś zachowały się jedynie siedemnastowieczne wyposażenie kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej oraz późnobarokowy ołtarz główny (niestety rozebrany w 1965 roku).
Na początku XX wieku kościół św. Mikołaja otrzymał zupełnie nowe oblicze artystyczne za sprawą wiedeńskiego architekta Leopolda Bauera.
Projekt powstał w 1907 roku, zaś prace budowlane zakończono w 1910. Kościół znacznie powiększono, by mógł sprostać wymogom rozwijającego się miasta. Dodano trójnawowe przedłużenie do istniejącego korpusu, bryła zewnętrzna otrzymała wysoki boniowany cokół z piaskowca. Kościół otrzymał nową, znacznie wyższą wieżę - 61 metrów - co sprawiło, że zaistniał w panoramie miasta, pozostając do dziś silnym akcentem urbanistycznym.
Od zachodu znajduje się uskokowy, romanizujący portal zdobiony rzeźbami głów apostołów i figurą błogosławioneo Chrystusa. Wyżej znajdują się rzeźby dłuta Othmara Schimkowitza, wiedeńskiego rzeźbiarza: rzeżba św. Jana Nepomucena, patrona Czech i Moraw, rzeźba św. Jadwigi patronki Śląska oraz św. Mikołaja.